Przebieg szlaku:

Marchwice (szlak biegnie z Jutrosina) - Staw Leśny - Cieszków - Zwierzyniec - Trzebicko - Nowe Grodzisko - Ruda Milicka - Krośnice - Staw Czarny Las - Luboradów - Kuźnica Czeszycka - Stara Huta - Możdżanów - Moja Wola - Sośnie - Kałkowskie - Krupa

Długość ok. 80 km

Opis szczegółowy szlaku

Na tym szlaku można natrafić na:

Trzebicko - jest to wieś położona 161 m n.p.m., na południowy zachód od Cieszkowa, usytuowana na skraju Wysoczyzny Leszczyńskiej. Roztacza się stąd piękny widok na Kotlinę Milicką i Wzgórza Trzebnickie. Miejscowość założona została w XIII wieku na prawie polskim, a pierwsze wzmianki o niej sięgają roku 1241. Jeden z mieszkańców nazywał się wówczas Strzebko de Trzebeczsko. Z 1610 roku pochodzą notatki na temat folwarku we wsi, obejmującego dom mieszkalny, owczarnię, młyn, sad i ogród.

Najcenniejszym zabytkiem budownictwa sakralnego na Śląsku jest drewniany kościół pod wezwaniem św. Macieja. Powstanie świątyni datowane jest na 1672 rok, ale istnieją zapisy wcześniejsze. W 1571 roku pojawia się wzmianka o parafii we wsi, co pozwala przypuszczać, że kościół już był. Późniejsze dane pochodzą z dokumentów wizytacyjnych z 1666 roku, w których są informacje o zaniedbanej, zmurszałej budowli i dziurach w dachu świątyni. Najprawdopodobniej 1672 rok jest to data ukończenia gruntownego remontu kościoła, dlatego została przyjęta za rok jego powstania. Budowla składa się z jednej nawy, ma konstrukcję zrębową z gontowym dachem. Wyposażenie wnętrza jest również drewniane, wczesnobarokowe, m.in. polichromie, ambona i ołtarz z 1678 roku oraz ołtarze boczne z II połowy XVII wieku. Po prawej stronie, przed ołtarzem głównym znajduje się chrzcielnica z początków XIX wieku. Na ścianach wiszą obrazy z XVII i XVIII wieku. Nad drzwiami uwagę zwracają polichromie z 1634 roku. Na chórze znajduje się prospekt organowy z II połowy XVIII wieku. Dzwon spiżowy w wieży datowany jest na 1600 rok. Koło kościoła znajduje się stary cmentarz. Charakterystyczny jest nagrobek Anny Hoffmann z 1778 roku. Ma on kształt obelisku. W latach 1745-1779 dobra tutejsze należały do Katarzyny Ludwiki z Sapiehów. Po jej śmierci Trzebicko przeszło w ręce syna kapitana von Lilienhoff und Adelstein. W 1834 roku majątek nabyła rodzina von Beckelberg, osiadła tu w XIX wieku. Od 1905 roku jako posiadaczka dóbr wzmiankowana jest maria Gebel. Następnie majątek przeszedł w ręce Marii Schade z domu Heintel. Być może była to ta sama osoba, ale dwukrotnie zamężna. Od 1939 roku wspomniany jest inny właściciel posiadłości – Jerzy Linke, który zarządza nią do II wojny światowej. Na uwagę zasługuje klasycystyczny pałac ceglany z mansardowym dachem. Wzniesiono go w XVII wieku. Otoczony jest on parkiem, a w południowej części znajduje się polana parkowa. Zasadniczy drzewostan, głównie dęby, skoncentrowano na obrzeżach parku. Zagospodarowano też dziedziniec, gdzie utworzono rodzaj gazonu, oddzielonego od rezydencji wysokim podjazdem. Na zachód od Trzebicka, obok drogi prowadzącej do Gór, leży grodzisko wczesnośredniowieczne, zwane dziś Szwedzkim Wałem. Ma on średnicę około 50 m, wysokość wału wynosi 2-3 m, a szerokość przy podstawie – 8-10 m. Na północny wschód od wsi, przy szosie do Cieszkowa, wznosi się Winna Góra z wieżą triangulacyjną. W czasie II wojny światowej wieś została przemianowana na Strebitzko Hochrode.

Krośnice – to przede wszystkim atrakcje takie jak: Krośnicka Kolej Wąskotorowa, Szklany Świat bombki, Stawy Milickie, Muzeum Bombki, Kościół pod w. św. Andrzeja Boboli i regionalny syrop malinowy

Kuźnica Czeszycka - Pierwszy kościół parafialny w Kuźnicy Czeszyckiej o konstrukcji drewnianej wzniesiono w 1700 roku. Obecny – murowany zbudowano w latach 1789-1790. Na przełomie lat 1963-1964 wprowadzono nową polichromię wnętrza świątyni. W latach siedemdziesiątych (1973-1976) przeprowadzono remont pokrycia dachowego, więźby i 10-głosowych organów oraz odmalowano elewację zewnętrzną. Parafia wchodzi w skład inspektorii wrocławskiej.

Salezjanie objęli duszpasterstwo w parafii w 1950 roku.

Para Majątek w Kuźnicy Czeszyckiej przynajmniej od XVII wieku należał do dóbr kapituły wrocławskiej. W 1700 roku na terenie wioski wzniesiono kaplicę p.w. św. Jana Chrzciciela. W 1830 roku w Kuźnicy Czeszyckiej wzmiankowano 47 domów, folwark, kaplicę, katolicką szkołę i młyn. Miejscowość liczyła 407 mieszkańców, w tym 24 ewangelików. Ewangelicy należeli do kościoła w Międzyborzu, a katolicy do parafii w Goszczu. Według źródła z 1845 roku posiadłość w Kuźnicy Czeszyckiej w dalszym ciągu wchodziła w skład dóbr kapituły wrocławskiej. W tym czasie w wiosce znajdowało się 48 domów, pałac, folwark, kaplica, katolicka szkoła, młyn wodny. W okolicy osady istniało sześć dużych i małych stawów.

Kuźnicę Czeszycką zamieszkiwało 411 osób, w tym 11 wyznania ewangelickiego. Ewangelicy i katolicy należeli do parafii w Goszczu. Majątek w Kuźnicy Czeszyckiej pozostał w rękach kapituły wrocławskiej do końca drugiej wojny światowej. Posiadłość często oddawano w dzierżawę. W 1872 i 1876 roku dzierżawcą był Lange z Czeszyc (in Tscheschen). W 1886 roku dobra liczyły 858ha, w tym 205ha pól uprawnych, 95ha łąk, 15ha pastwisk, 314ha lasów, 209ha stawów, 20ha dróg i podwórzy gospodarczych. Na folwarku hodowano 25 koni, 110 sztuk bydła, w tym 40 krów. Dzierżawcą w tym czasie był już Robert Welzel.

W 1937 roku majątek kapituły w Kuźnicy Czeszyckiej dzielił się na dwie części. Jedna z nich obejmowała 624ha lasów, którymi zarządzał leśniczy Mikutta, drugą o powierzchni 174ha, w tym 98ha pól uprawnych, 54ha łąk, 20ha pastwisk, 2ha ogrodu, dróg i podwórzy gospodarczych oddano w dzierżawę kapitanowi Alfonsowi Pohlowi. Prowadził on na folwarku hodowlę bydła nizinnego oraz hodowlę i tucz niemieckiej świni rasy szlachetnej. Po zakończeniu drugiej wojny światowej majątek przejęło państwo polskie. Rezydencję wraz z folwarkiem przekazano w zarząd Państwowemu Gospodarstwu Rolnemu Milicz Zakład Rolny Czatkowice. Pałac pełnił funkcje mieszkalne dla pracowników zakładu. Po upadku PGR-u zabytek znalazł się w gestii Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Od 1996 roku pałac jest własnością prywatną kilku rodzin. Budynek w dalszym ciągu pełni funkcje mieszkalne i można go zobaczyć tylko z zewnątrz.

Pałac. Siedziba zarządu dóbr kapituły wrocławskiej najprawdopodobniej została w Kuźnicy Czeszyckiej wzniesiona już w XVII wieku. Budynek został przekształcony w 1824 roku oraz w wyniku remontów przeprowadzanych po drugiej wojnie światowej. Pałac murowany, potynkowany, założony na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, z częściowo użytkowym poddaszem, nakryty dachem naczółkowym. Fasada (elewacja północna) dziewięcioosiowa, z centralnym głównym wejściem. Elewacja południowa również dziewięcioosiowa, z dodatkowymi wejściami do budynku. Elewacja boczna wschodnia trzyosiowa. Od zachodu do pałacu przylega niewielki budynek gospodarczy. Elewacje zabytku zachowały pozostałości barokowych zdobień, w postaci podziałów ramowych wykonanych za pomocą zdwojonych pilastrów i wydatnego gzymsu wieńczącego. Okna prostokątne, część w płytkich arkadowych wnękach. Niektóre pomieszczenia parteru nakryte sklepieniami kolebkowymi z lunetami. Pałac skierowany jest fasadą na dawny dziedziniec gospodarczy, wokół niego przetrwała część zabudowań pofolwarcznych.

Zabytki w Kuźnicy Czeszyckiej

Do rejestru zabytków w Kuźnicy Czeszyckiej wpisano kościół parafialny p.w. św. Jana Chrzciciela w 25.02.1966r. W ewidencji zabytków znajduje się m.in. zespół pałacowo-folwarczny: pałac (nr 51), oficyna mieszkalna II (nr 51a), oficyna mieszkalna I (nr 51b), spichlerz, stajnia, obora i dwie stodoły.